Omdat dit een vraag is die ik regelmatig krijg, heb ik besloten het antwoord dat ik gestuurd heb hieronder te posten. Het is mijn ongezouten mening, dus post gerust uw reaktie als u het er wel of niet mee eens bent!
Beste xxx,
Ik denk dat er veel hypocrisie bestaat rond 'de oudere werknemer': als ik kijk naar België dan zie ik dat in mijn sector (informatica en telecom) 55 plussers geen kans hebben om als bediende aan het werk te gaan. Als zelfstandige soms wel (als interim manager) maar dan moeten ze al een zeer goed profiel hebben. Ik ben zelf geen voorstander van deze mentaliteit om enkel jonge mensen een kans te geven maar als headhunter neem je niet de uiteindelijke beslissing, dat doet de klant, en het meeste dat je kan doen is de klant bijsturen.
Anderzijds is het ook zo dat het merendeel van de 50 plussers (ja ik begin al bij 50, niet 55) niet meer geïnteresseerd is in werken en carrière zoals iemand van 30 dat is. Ook dat is een taboe wat niet luidop mag gezegd worden omdat dat niet politiek correct is, maar het is wel waar. En dan stel ik mij als werkgever de vraag aarom ik iemand evenveel of meer zou betalen om een lager rendement te krijgen? Het is dus niet zo simpel, deze vraag, omdat de minderheid van dynamische 55 plussers die zich echt nog willen investeren in hun professionele loopbaan zo moeten vechten tegen twee vooroordelen tegelijkertijd: dat van de werkgever en dat van hun mede-leeftijdsgenoten...
4 opmerkingen:
An, erg grappig. Voor een ICT club waar ik nu voor werk (gem. leeftijd 26) hebben we net de eerste 50plusser aangenomen. Een absolute topper (bijna guru) in het veld die zich altijd heeft ontwikkeld. Daar waar wij heel trots zijn en het breed naar buiten gooien(we hebben een echt topper aan weten te trekken) kregen we recent al de eerste vraag: waarom? Moet dat tegenwoordig vanuit de overheid of zo? Dat je oudjes moet aannemen?
Imago zit ze tegen, maar de groep die zich ontwikkeld en vooral bereid is te werken en nog verder te ontwikkelen hebben zo verschrikkelijk veel waarde!
An,
"Anderzijds is het ook zo dat het merendeel van de 50 plussers niet meer geïnteresseerd is in werken en carrière zoals iemand van 30 dat is."
Als bijna 50+ wil ik hier toch even op reageren.
Het klopt dat mijn familieleven nu meer aandacht krijgt dan m'n carriere. In mijn opinie doet mijn werkgever hier voordeel mee: mijn collega Project Managers (30+) zijn dikwijls gefrustreerd door een niet efficiente en logge organisatie. Als jonge wolven stoppen ze veel energie en tijd in: 1) het vechten tegen windmolens om zaken te veranderen 2)hun verborgen agendas om zelf hogerop te raken.
Door mijn "gebrek" aan ambitie en mijn 25 jaar ervaring, gebruik ik de organisatie zoals ze is. Indien nodig omzeil ik ze, paai ik een paar ambitieuze mensen, leg me er bij neer (en stel me er op in) dat een bestelling weken op voorhand moet geplaatst worden.
En ik durf er prat op gaan dat mijn projecten sneller en efficienter worden uitgevoerd dan deze van de jonge wolven.
Daarmee wil ik niet zeggen dat er geen jonge wolven moeten zijn om de noodzakelijke veranderingen te bewerkstellingen in een organisatie, maar dat zij en 50plussers perfect een team kunnen vormen om de day-to-day business draaiende te houden.
Misschien toch een argument om ons 50plussers aan te bevelen bij je klanten?
Het blijft natuurlijk vervelend de perceptie die mensen hebben. Het vreemde is echter, zeker in de ICT dat de meeste bazen ruim de vijftig zijn gepasseerd en eigenlijk allang geen ambitie meer hebben volgens hun eigen mening. Of zijn zij toevallig de uitzondering op de regel?
Ik vraag me af of er niet heel veel geprojecteerd wordt en jaloezie meespeelt als leeftijdsgroepen over elkaar praten. 50plussers die dertigers jonge wolven noemen. 30ers die 50plussers luie, uitgebluste niet ambitieuze werknemers noemen. Maar schijnbaar spreken beide partijen alleen maar met hun eigen leeftijdsgenoten, want enige nuance in hun taalgebruik ontbreekt.
Misschien wordt het tijd dat de niet ambitieuze 50plussers, gaan praten met die ambitieuze 30ers. Kunnen ze elkaar horen praten en misschien ook van elkaar leren. Want beide partijen vergeten duidelijk 1 ding. Ze waren ooit dertig en ze zullen ooit 50+ zijn. Anders gezegd: je bent het ooit geweest of je zult het eens zijn, maar voor niemand staat de tijd stil.
An,
Laat ik me dan als veertiger even in het midden van het kamp plaatsen :-)
Ik heb in mijn loopbaan al in heel wat bedrijven gewerkt, en van heel wat bedrijfsculturen kunnen proeven.
Wat mij opvalt is dat er vaak weinig echt goed management aanwezig is. En volgens mij is dat één van de belangrijke oorzaken:
Een minder sterke baas zal zich moeilijk laten omringen door sterke persoonlijkheden, of ervaringsdeskundigen, dan wel mensen met een hogere leeftijd dan hijzelf.
Een persoon met visie daarentegen, zal er juist voor kiezen om diversiteit in zijn ploeg te krijgen, zowel op het gebied van leeftijd, ervaring, als cultuur.
Ik zou dus een stuk van de verantwoordelijkheid bij de Human Ressources in de bedrijven zelf willen leggen. Loopbaanbeheer, competentiemanagement, het blijven nog steeds holle termen in heel wat bedrijven...
Een reactie posten