ERE conferentie

Ben net terug van de 2-daagse ERE conferentie in Amsterdam. Interessant!
ERE, de Electronic Recruiting Exchange, is een wereldwijd (maar voornamelijk Amerikaans) netwerk van recruitment professionals (zowel interne recruiters als externe) en ik was er uitgenodigd door Michel Rijnders van HR log. Op zijn site kan je mijn verslag terugvinden met mijn algemene indrukken over de conferentie, maar hier wou ik graag een aantal uitspraken posten van verschillende sprekers. Sommige stemmen tot nadenken...

-De officiële werkgelegenheidssites (zoals de VDAB in België bv) zijn vaak de belangrijkste jobsites in een land. In Duitsland is de lokale 'VDAB' zelfs de grootste website na Ebay!

-Er komt meer en meer integratie tussen de verschillende landen wat betreft werkgelegenheid en het ondersteunen van vacatures. Belangrijke standaarden om te onthouden zijn HR-XML (voor technische specificaties van gegevensuitwisseling) en ISCO (nomenclatuur ivm functies).

-Sociale netwerken zijn hot: MySpace trekt dagelijks meer bezoekers dan Yahoo

-Er worden 2 nieuwe blogs per seconde gecreëerd.

-In de USA wordt 19% van het budget aan online recruitment gespendeerd, in de UK 7,5%. Hoeveel op het Europese vasteland??

Hoe eerlijk is de feedback?

Nu in de nederlandstalige pers een aantal artikels zijn verschenen over "Headhunters: op zoek naar de witte raaf", sturen kandidaten en bedrijven soms vragen door. Hieronder eentje om de spits af te bijten -waarschijnlijk een herkenbare situatie voor velen onder u...


Beste An,

Na het lezen van je boek heb ik een beter inzicht in de wereld van headhunting, waarvoor dank. Er is echter één vraag waar ik, als kandidaat, mee blijf zitten: vaak gebeurt het dat ik na een kennismaking met de headhunter word doorgestuurd naar de klant voor een eerste gesprek. In de meeste gevallen heb ik nadien nog contact met de headhunter om een indruk van het gesprek weer te geven, maar zelfs wanneer zowel de klant als ikzelf positief zijn hoor ik nadien niets meer (zelfs geen afwijzing). Ik schenk bewuste aandacht aan de valkuilen die je zelf in je boek aangeeft, en volgens mijn inschatting ligt hierin niet het probleem. Kan ik hier een les uit trekken? Is het bvb. in de sector gebruikelijk om de tweede of derde keuze kandidaat niet meteen af te wijzen voor het geval de eerste kandidaat toch niet tekent? Of maak ik me illusies, en gaan headhunters (ook die van gekende bureaus) de confrontatie uit de weg door altijd te zeggen dat er interesse was vanuit klantzijde?

Ik denk dat de waarheid een beetje in het midden ligt- vele klanten geven de kandidaat een positief beeld mee wanneer hij weggaat maar beginnen daarna zelf te twijfelen, en dat zeggen ze soms wel, maar ook soms niet, aan hun headhunter. Met als resultaat dat die niet goed weet op welk been hij moet dansen. Sommige kandidaten denken zelfs dat het aan de headhunter ligt wanneer ze –na een schijnbaar positief gesprek met de klant- toch worden afgewezen door de headhunter, terwijl die in de meeste gevallen slechts de boodschapper is. Als je ervan uitgaat dat de headhunter er alle belang bij heeft dat íemand tekent, eerder dan ‘de perfecte kandidaat’ (wat meer het geval is bij de klant), dan lijkt het aannemelijker dat de klant toch niet 100% overtuigd is eerder dan dat de headhunter zijn veto wilt stellen.

Vrouwen solidair in carrière?

Dit artikel las ik onlangs in Intermediair.nl

Máxima wil meer vrouwen in top
06-09-2006
Prinses Máxima hekelt de vrouwonvriendelijke bedrijfscultuur in Nederland. Máxima zet vraagtekens bij het hardnekkige ‘glazen plafond’, de ‘aanwezigheidscultuur’ en ‘vooroordelen tegenover parttime werken’ binnen veel bedrijven en organisaties. Dat deed zij bij de jaaropening van de studie bedrijfskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. “Vrouwen zijn een uitzondering in de bovenste regionen van het bedrijfsleven en de wetenschap. Kortom: onderweg naar boven gaat er wat mis. Voor vrouwen zou al veel gewonnen zijn met een verandering van cultuur.” Vrouwen moeten volgens de prinses ook onderling meer solidair zijn, willen ze wat veranderen. “Moeders hebben soms de neiging andere moeders met een carrière te veroordelen. Een klein baantje voor een paar dagen mag wel, maar een serieuze carrière zal toch wel ten koste van de kinderen gaan. Maar als iemand het moederschap weet te combineren met een verantwoordelijke functie, is dat toch geweldig?” (De Telegraaf)

Nederland heeft duidelijk een aanwinst gedaan met haar prinses. Op de een of andere manier zie ik Mathilde nog niet direct zo'n standpunt innemen in het openbaar. Maar ook 'gewone' succesvolle zakenvrouwen steunen elkaar niet voldoende. Nochtans zijn zij beter geplaatst dan wie ook om te weten dat er zo heel wat talent verloren gaat; 60% van de bevolking om precies te zijn!

Het Priscilla effect

Binnenkort schakelen we bij Ulysses over op een nieuw databanksysteem in ASP (voor de niet-techneuten onder u: een databank die bereikbaar is via het Internet zodat je kunt inloggen van thuis uit). Daar zijn twee redenen voor: een, de huidige databank die destijds op maat werd gemaakt heeft zijn maximumcapaciteit bereikt: gisteren hebben we de kaap van 20.000 kandidatendossiers overschreden. (20.000! Als ik bedenk dat we zeven jaar geleden gestart zijn met twee Palm pilots en 400 namen, dan slaat de schrik mij om het hart!) Een tweede reden is dat we in januari een tweede kantoor openen in Antwerpen zodat we ofwel moeten beginnen werken met twee verschillende databanken, ofwel moeten overschakelen naar dat ASP model.

Hoe dan ook, het zat er al een tijdje aan te komen en vandaar dat we lang hebben nagedacht over hoe we dit het beste aanpakken. De grootste vrees was dat onze databank (en daarmee ook Ulysses) zou verzanden in een Monster of Stepstone: een enorme databank waarbij het persoonlijk contact met onze kandidaten verloren zou gaan. Vandaag sturen kandidaten un cv nog gewoon naar een van de consultants, maar in de toekomst zullen ze zelf hun cv kunnen invoeren in de databank waardoor in principe geen menselijk contact meer vereist is. Klinkt verschrikkelijk niet?
Vandaar dat we unaniem besloten hebben om enkele mensen aan te werven als resourcer. Niet om zoals in andere grote kantoren kandidaten te zoeken voor de consultants, maar wel om proactief contact te leggen en te behouden met onze kandidaten. Priscilla (hier op de foto) is onze eerste resourcer die we hebben aangenomen voor dat doel.

Priscilla is tweetalig, creatief en knap. Dat laatste punt is eigenlijk niet relevant want een resourcer's job bestaat erin zoveel mogelijk contact te leggen met mensen via telefoon en mail. Toch ben ik ervan overtuigd dat haar successrate zou verdubbelen als kandidaten konden zien wie hun een boodschap heeft achtergelaten. Onrechtvaardig? Ja. Macho? Ongetwijfeld. De waarheid? Waarschijnlijk.
Gelukkig zijn de managers draken ;-)