Netwerken

Een van de belangrijkste activiteiten van een headhunter vandaag is netwerken. Wie je kent (en wie jou kent) is even belangrijk geworden als wat je kent. Toch wordt netwerken nog te vaak gezien als een substantief i.p.v. een werkwoord.

Een voorbeeld. Gisterenavond zat ik op een groot evenement van een landelijke zakelijke vereniging. De gasten kwamen toe, speldden hun naamkaartje op en gingen op zoek naar hun glas champagne en een eerste gesprekspartner. De meesten onder hen bleven ofwel staan bij de mensen die ze reeds kenden of waarmee ze waren gekomen, of knoopten een gesprek aan met mensen uit hun branche. Slechts een kleine minderheid ging actief op zoek naar een gesprekspartner uit een andere sector of sprak een totale onbekende aan. Twee keer raden wie aan het eind van de avond ontevreden naar huis ging en zei dat "netwerken toch geen business opbracht"?

Ik was zelf toegekomen met enkele collega's die ik prompt heb verlaten toen we binnen kwamen (ze weten al dat events bezoeken een topsport is voor mij en zijn al lang niet meer verbaasd). Na tien minuten was ik in gesprek met een koppel dat ogenschijnlijk niet interessant was voor mijn beroep: hij werkte als financieel directeur voor een vertaalbureau en zij was bediende bij een nationale krant. Na een kwartier bleek echter dat hun zoon als ICTer werkt bij een van onze klanten...

Denk nu niet dat dit de uitzondering is die de regel bevestigd; in mijn ervaring is het een uitzondering wanneer iemand geen contact heeft met een mogelijke klant of kandidaat, of zelf een potentiële klant of kandidaat is. Maar als headhunter moet je dan natuurlijk wel je comfortzone verlaten en ook relaties willen opbouwen met mensen buiten je doelgroep.

Change Management

Vandaag kwam ik terug van een klantenbezoek en toen ik aan mijn bureau kwam, zag ik een naambordje hangen op mijn deur (ter info: onze bureaudeuren staan haast altijd open en er hangen normaal geen naambordjes op). Maar enkele consultants vonden het leuk om stiekem een bordje te laten maken en ik moet zeggen dat ik het grappig genoeg vond om het even te posten op deze blog.

Maar goed, het deed me wel even stilstaan bij het feit dat ik al vier keer intern verhuisd ben van bureau sinds we het huis in Dilbeek gekocht hebben, en dat dateert van februari 2005! Al onze consultants zijn het zo gewoon dat we om de zoveel maand verhuizen dat niemand nog raar opkijkt wanneer we weer aan een stoelendans beginnen omdat we er een nieuwe collega bijkrijgen. Bij elke interne verhuis bekijken we ook wie het best met wie een bureau deelt naargelang van de situatie op dat moment. Hebben we een nieuwe collega die bijvoorbeeld minder vlot Frans spreekt dan zetten we die bij voorkeur samen met enkele Franstalige collega's zodat zijn niveau Frans spelenderwijs verbetert. Er zijn geen heilige huisjes en ook het management heeft al bureaus gedeeld met stagiairs als dat de beste oplossing op dat moment was.

Nu lijken al die interne verhuizingen op het eerste gezicht misschien weinig uitstaans te hebben met de titel van deze post die "Change Management" luidt, maar toch ben ik ervan overtuigd dat het regelmatig in vraag stellen van een bestaande situatie de beste manier is om roest in organisaties te voorkomen. En dat hoeft dus niet altijd via ingewikkelde strategieën en presentaties, maar kan ook gewoon door verandering toe te juichen en deel te laten uitmaken van het dagelijks leven van een onderneming.

Mijn eerste vraag toen ik dat naambordje zag was dan ook: kleeft het vast of kan ik het afhaken en ergens anders ophangen?

Over politici en headhunters

Vandaag was het jaarmarkt in Dilbeek. Een 'groot' evenement dat ik al jaar en dag aan mij laat voorbijgaan, net zoals de Gordel trouwens. Veel te veel mensen op de been en -wat de jaarmarkt betreft- altijd georganiseerd op een maandag zodat je je afvraagt wie in godsnaam de tijd heeft om hier naar toe te gaan behalve gemeenteambtenaren die vrijaf krijgen, lokaal bankpersoneel, de bomma's en bompa's en natuurlijk de lokale politici (of is dat ook gemeentepersoneel?). Hoe dan ook, de mannen en vrouwen die we zondag op de lijsten zien staan waren voltallig aanwezig- breed glimlachend en energiek in gesprek met de lokale bevolking. Vermits ons kantoor vlakbij de enige winkelstraat die Dilbeek rijk is ligt, begaf ik mij deze middag even in het feestgedruis om een broodje te bemachtigen, vooraleer ik mij terug haastte naar de relatieve rust van kantoor. Op die korte tijd stelde ik mij weer dezelfde vraag die ik mij elk verkiezingsjaar stel: hoeveel van deze politici pakt zijn verkiezingscampagne professioneel aan? Hoeveel onder hen gebruikt de moderne technologie om in contact te treden met zijn kiezers en hoevelen doen gewoon hetzelfde als de vorige generaties? Waarom nemen toppolitici geen headhunters in dienst om hun campagne te leiden?
Politici en headhunters lijken in een aantal opzichten op elkaar. Beiden moeten het hebben van hun netwerk, zijn invloedrijk (ze kennen de 'juiste' mensen) en spenderen een groot deel van hun tijd aan het leggen van contacten. Beiden zitten in de verkoop- volgens sommigen in de verkoop van gebakken lucht, anderen opteren voor diensten. Communicatieve vaardigheden en snel op de bal kunnen spelen zijn cruciaal.
En toch...
-zie ik geen headhunters die ouderwetse stencils in uw bus komen steken wanneer ze u iets willen vertellen; ze contacteren u per mail
-zie ik headhunters niet netwerken op pensenkermissen maar wel op recepties van bedrijfsdagen en zakelijke netwerken
-zie ik headhunters dagelijks of wekelijks contact opnemen met potentiële en bestaande klanten en kandidaten i.p.v. enkele weken voor de stembusgang
-zie ik bitter weinig politici met een blog of website die aanmoedigt om contact te leggen buiten de verkiezingstijd
-vraag ik mij af hoeveel politici een echte CRM database gebruikt om zijn kiezers regelmatig te informeren
...
Vorige week kreeg ik nog een fotocopie-brief in de bus van een oudleerling van mijn humaniora. Een geweldige intro die trachte sympatie op te wekken door te wijzen op onze 'link' via het college. Jammer genoeg was de man afgestudeerd aan dat college twee jaar voor ik geboren werd -kan je je zoiets voorstellen in het bedrijfsleven van vandaag??
Kortom: sociale en professionele online netwerken zoals Linkedin, Biztribe, Open BC ea zijn er niet alleen voor headunters. Internet en IT in het algemeen zijn een geweldige kans voor politici die meegaan met hun tijd, en op een kosteneffectieve manier hun ideeën willen delen met hun kiezers. Waarom zien we niet meer zo'n initiatieven? Het zou mij alleszins sneller overtuigen dat al die saaie affiches die overal opplakken.