Headhunters zijn Einzelgängers

Headhunters zijn van nature een soort die het liefst alleen werkt. Mensen opsporen, bellen en interviewen zijn allemaal activiteiten die een persoon perfect alleen afkan, of in het beste geval verdeelt binnen een klein team. Maar hoezeer headhunters al moeite hebben om binnen hun eigen onderneming samen te werken met collega's, toch verdwijnt dit in het niets vergeleken met samenwerkingsverbanden buiten het kantoor. In België heb ik maar weinig weet van kantoren die samenwerken voor dezelfde klant, of elkaar business toespelen. Nochtans ligt het voor de hand dat -zeker kleinere kantoren- er soms baat bij zouden hebben om "samen te spannen" tegen de grote jongens, of tips en know how uit te wisselen in een markt waar kandidatenschaarste heerst. Maar niets van dit alles! In de jaren dat ik zelf actief ben in de ICT markt heb ik meer voorstellen gekregen van buitenlandse kantoren (die ik van haar nog pluim kende) dan van collega's uit de Belgische markt. Groot was mijn verbazing nu ik op twee dagen tijd twee keer gecontacteerd geweest ben door collega-headhunters uit België. (wel een leuke verrassing trouwens)
Ligt dit aan cultuurverschillen, jaloersheid of angst dat de klant later overloopt naar het andere kantoor? Waarschijnlijk een beetje aan alles. Maar ook aan een gevoel van bezitterigheid -tenslotte hebben de meesten onder ons ook maar een Beste Vriendin aan wie we al onze hartsgeheimen kwijt kunnen. Een klant hoort ook maar een Favoriete Headhunter te hebben ;-)